Jest to najsłynniejsza budowla nie tylko Indii, ale i świata. Obiekt jest symbolem miłości Szahdżahan, z dynastii Wielkich Mogołów do Mumtaz Maral. Budowa rozpoczęła się w 1631 roku, po śmierci żony i trwała dwadzieścia lat, a przy jej tworzeniu pracowało ok. 20 tysięcy robotników. Zanieczyszczenie powietrza sprawiło, że marmur nie jest już taki biały jak przedtem, władze wprowadziły zakaz lokalizowania obiektów przemysłowych w promieniu 50 km od zabytku Indii.
Położenie: Północna część Indii w stanie Uttar Pradeś na Nizinie Hindustańskiej, nad rzeką Jamuna.
Świątynia Słońca w Konaraku
Według mitologii świątynia została wzniesiona przez syna Kryszyny dla boga słońca, Surji jako podziękowanie za uleczenie trądu. Budowla została wzniesiona w XIII wieku przez króla Narasimha- Dewę, poświęcona temu bóstwu. Świątynia jest zwrócona w stronę wschodu słońca, przedstawia rydwan Surji z końmi. Płaskorzeźby oraz rzeźby wykonane są z piaskowca i chlorytu, który nadaje świątyni rudo-zieloną barwę. Konak został wpisane na listę UNESCO w 1984 roku.
Położenie: wschodnia część Indii w stanie Orisa, nad Zatoką Bengalską w delcie Mahanadi.
Frederick William Stevens brytyjski architekt zaprojektował obiekt, który stał się symbolem Bombaju jako głównego międzynarodowego portu handlowego w Indiach. W 1878 roku rozpoczęła się budowa dworca. Budowla posiada kamienną kopułę, wieżyczki, ostre łuki, nieregularny plan parteru, co jest bliskie tradycjom indyjskiej architektury pałacowej.
Położenie: zachodnia część Indii nad Morzem Arabskim, na wyspie Salsette, południowa część miasta Bombaj.
Cuda Kultury UNESCO
