Kučajske Góry i jej hydrograficziczny węzeł są najbardziej rozpowrzechnionym kompleksem górskim wschodniej Serbii. Obok krasu dynarskiego jest to największy obszar krasowy w Serbii.
Ten obszar ma charakter płaskowyżu o złożonej strukturze tektonicznej i morfologicznej, oddzielony dolinami rzek Crni Timok, Morava, Resava, Beljevina i Zlotska reka.
Węglanowe podłoże i krasowy charakter rzeżby spowodowały, że na powierzchniach i w zatokach środkowej części Gór Kučajskich nie ma stałych przepływów rzecznych, ale pojawiają się liczne zapadliska z suchymi i ślepymi dolinami. Najbardziej atrakcyjne są Dubašnica Žljebura i Layarev kanjon. Doliny te wyróżniają się licznymi obiektami speleologicznymi. Najbardziej znane i największe jaskinie to Lazareva, Ravanička, Bogovinska i Vernjikica. Szczególne zjawisko przedstawiają lodowce, płytkie doły ze śniegiem i lodem, z tego powodu góry Kučajske są najbardziej reprezentacyjnym obszarem rzeźby krasowej Serbii.
W bogatej i różnorodnej florze obecna jest duża liczba endemitów. Na tym terenie dominują zbiorowiska dębu, słodu i cery z grabem, także krzewy bzu i grabu białego. W wąwozach i kanionach swoje siedliska znalazły mieszane, leśne zbiorowiska buku, jodły, dębu, jesionu, orzecha, leszczyny, czarnej sosny i cisa. Zbiorowiska bukowe i jodłowe często mają charakter lasów deszczowych.
Niekiedy obszar ten nazywano Resavską Świętą Górą, ponieważ znajdowało się tutaj 12 średniowiecznych prawosławnych monastyrów, darowizna despoty Stefana Lazarevicia. Jednak dziś ostały się jedynie klasztory Manasija, Ravanica i Sisojevac.
Z powodu wyjątkowej charakterystyki przyrodniczej, rozpoczęto procedurę ochrony tego obszaru, w ramach której są realizowane wieloletnie badania Gór Kučajskich.
ttps://es.serbia.travel/priroda/parkovi-prirode/Kucajske-planine.a-232.367.html#
