W 2000 r. szwajcarska fundacja rozpoczęła kampanię mającą na celu wyłonienie nowych siedmiu cudów świata. Biorąc pod uwagę, że oryginalna lista siedmiu cudów świata powstała w II w. p.n.e. i że tylko jeden z nich nadal istnieje (piramidy w Gizie), wydawało się, że nadszedł czas na aktualizację. Ludzie na całym świecie najwyraźniej się z tym zgodzili, ponieważ ponad 100 milionów głosów zostało oddanych przez Internet lub za pomocą wiadomości tekstowych. Ostateczne wyniki, które ogłoszono w 2007 r., spotkały się zarówno z radością, jak i z protestami: wielu wybitnych pretendentów, takich jak ateński Akropol, nie znalazło się na liście. Czy zgadzasz się z nową listą?
Wielki Mur Chiński
Wielki to za mało powiedziane. Powszechnie uważa się, że Wielki Mur Chiński, jeden z największych na świecie projektów budowlano-konstrukcyjnych, ma długość około 8 850 km. W jednym z kwestionowanych chińskich opracowań twierdzi się jednak, że jego długość wynosi 21 200 km. Prace rozpoczęły się w VII w. p.n.e. i trwały przez dwa tysiąclecia. Choć nazywa się go „murem”, w rzeczywistości składa się z dwóch równoległych ścian na długich odcinkach. Co więcej, wieże strażnicze i koszary są rozmieszczone wzdłuż wału. Niezbyt dobrą cechą muru była jednak jego skuteczność. Choć zbudowano go, by zapobiec najazdom i inwazjom, nie zapewnił on faktycznego bezpieczeństwa. Uczeni zauważyli, że służył on raczej jako „polityczna propaganda”.
Chichén Itzá
Chichén Itzá to miasto Majów na Półwyspie Jukatan w Meksyku, którego początki świetności przypadają na IX i X w. n.e. Pod rządami Majów z plemienia Itzá, którzy pozostawali pod silnym wpływem Tolteków, powstało wiele ważnych zabytków i świątyń. Do najbardziej godnych uwagi należy piramida schodkowa El Castillo („Zamek”), która wznosi się 24 m nad głównym placem miasta. Jako świadectwo astronomicznych umiejętności Majów, budowla ma 365 stopni, co odpowiada liczbie dni w roku słonecznym. Podczas równonocy wiosennej i jesiennej zachodzące słońce rzuca na piramidę cień, który sprawia wrażenie węża zsuwającego się po północnych schodach: u podstawy znajduje się kamienna głowa węża. Jednak życie to nie tylko praca i nauka. W Chichén Itzá znajduje się największe tlachtli (rodzaj boiska sportowego) w obu Amerykach. Na tym boisku mieszkańcy rozgrywali grę w piłkę, popularną w całej prekolumbijskiej Mezoameryce.
Petra
Starożytne miasto Petra w Jordanii jest położone w odległej dolinie, wśród gór i klifów z piaskowca. Uważa się, że było to jedno z miejsc, w których Mojżesz uderzył w skałę i popłynęła woda. Później Nabatejczycy, plemię arabskie, uczynili z niej swoją stolicę. W tym czasie miasto rozkwitło i stało się ważnym ośrodkiem handlowym, zwłaszcza jeśli chodzi o przyprawy. Nabatejczycy, znani rzeźbiarze, wykuwali domy, świątynie i grobowce w piaskowcu, który zmieniał kolor pod wpływem przesuwającego się słońca. Ponadto zbudowali system wodny, który umożliwiał uprawę bujnych ogrodów i rolnictwa. W czasach świetności Petrę zamieszkiwało podobno 30 000 osób. Miasto zaczęło jednak podupadać, gdy zmieniły się szlaki handlowe. Poważne trzęsienie ziemi w 363 r. n.e. spowodowało kolejne trudności, a po kolejnym wstrząsie w 551 r. Petra została stopniowo opuszczona. Chociaż odkryta ponownie w 1912 r., do końca XX w. była w dużej mierze ignorowana przez archeologów, a wiele pytań dotyczących miasta nadal pozostaje nierozstrzygniętych.
Machu Picchu
To miejsce Inków w pobliżu Cuzco w Peru zostało „odkryte” w 1911 r. przez Hirama Binghama, który wierzył, że jest to Vilcabamba, tajna twierdza Inków używana podczas XVI-wiecznej rebelii przeciwko hiszpańskiemu panowaniu. Chociaż twierdzenie to zostało później obalone, przeznaczenie Machu Picchu do dziś nie daje spokoju naukowcom. Bingham uważał, że jest to dom dla „Dziewic Słońca”, kobiet, które żyły w klasztorach, składając śluby czystości. Inni uważają, że było to prawdopodobnie miejsce pielgrzymek, a niektórzy sądzą, że było to królewskie schronienie. (Na pewno nie powinien być miejscem, w którym kręcono reklamę piwa. W 2000 r. dźwig wykorzystywany do takiej reklamy spadł i rozbił pomnik). Wiadomo, że Machu Picchu jest jednym z niewielu ważnych prekolumbijskich ruin, które odnaleziono w niemal nienaruszonym stanie. Pomimo względnej izolacji, wysoko w Andach, znajdują się tam tarasy rolnicze, place, dzielnice mieszkalne i świątynie.
Pomnik Chrystusa Odkupiciela
Pomnik Chrystusa Odkupiciela, ogromny posąd Jezusa, stoi na szczycie góry Corcovado w Rio de Janeiro. Jego początki sięgają okresu tuż po I wojnie światowej, kiedy to niektórzy Brazylijczycy obawiali się „fali bezbożności”. Zaproponowali oni budowę posągu, który ostatecznie został zaprojektowany przez Heitora da Silvę Costę, Carlosa Oswalda i Paula Landowskiego. Budowę rozpoczęto w 1926 r., a zakończono pięć lat później. Powstały w ten sposób pomnik ma wysokość 30 m, nie licząc podstawy, która ma około 8 m, a jego wyciągnięte ramiona mają rozpiętość 28 m. Jest to największa rzeźba w stylu art deco na świecie. Chrystus Odkupiciel jest wykonany ze wzmocnionego betonu i pokryty około sześcioma milionami płytek. Nieco niepokojące jest to, że w posąg często uderzają pioruny, a w 2014 r. podczas burzy uszkodzony został czubek prawego kciuka Jezusa.
Koloseum
Koloseum w Rzymie zostało zbudowane w I w. na polecenie cesarza Wespazjana. Amfiteatr o wymiarach 189 na 156 m i skomplikowanym systemie sklepień był prawdziwym wyczynem inżynieryjnym. Był w stanie pomieścić 50 000 widzów, którzy oglądali różne wydarzenia. Najbardziej godne uwagi były walki gladiatorów, choć zdarzały się też walki mężczyzn ze zwierzętami. Ponadto do Koloseum wpompowywano czasem wodę, aby upozorować bitwę morską. Dyskusyjne jest jednak przekonanie, że chrześcijanie ponosili tam śmierć męczeńską, a konkretnie byli rzucani lwom na pożarcie. Według niektórych szacunków w Koloseum zginęło około 500 000 ludzi. Ponadto schwytano tam i zabito tak wiele zwierząt, że niektóre gatunki podobno wyginęły.
Taj Mahal
Ten kompleks mauzoleum w Agrze w Indiach jest uważany za jeden z najbardziej rozpoznawalnych zabytków na świecie i jest prawdopodobnie najlepszym odzwierciedleniem architektury Mogołów. Został zbudowany przez cesarza Shah Jahān (panował w latach 1628-58), aby uhonorować jego żonę Mumtāz Maḥal („Wybranka Pałacu”), która zmarła w 1631 r., rodząc ich 14. dziecko. Budowa kompleksu, w skład którego wchodzi ogromny ogród z basenem odbijającym światło, zajęła około 22 lat i zaangażowała 20 000 robotników. Mauzoleum wykonano z białego marmuru, na którym umieszczono kamienie półszlachetne w geometryczne i kwiatowe wzory. Jego majestatyczna kopuła centralna jest otoczona czterema mniejszymi kopułami. Według niektórych doniesień Shah Jahān chciał mieć własne mauzoleum wykonane z czarnego marmuru. Został jednak odsunięty od władzy przez jednego ze swoich synów, zanim rozpoczęto jakiekolwiek prace.
