Wyspa Wielkanocna to wyspa znajdująca się na południu Pacyfiku. Wchodzi w skład Chile, od którego oddalona jest o 3600 km. Swą popularność zawdzięcza głównie wielkim, kamiennym posągom zwanym „moai”.
Wyspę około 1200 roku zasiedlili Polinezyjczycy (dziś stanowią 70% populacji wyspy), a jej odkrycie zawdzięcza się Holendrowi Jacobowi Roggeveenowi, który dokonał tego w niedzielę wielkanocną, 5 kwietnia 1722 roku. Wówczas żyło tam nieco ponad 2000 mieszkańców, choć pierwotnie ich populacja miała wynosić od 10 do 15 tysięcy. Podtrzymywali one ustne przekazy o wycięciu wszystkich drzew (na tej podstawie naukowcy wysnuli teorię, mówiącą o tym, że pnie drzew potrzebne były do transportowania ogromnych posągów), bratobójczych walkach, głodzie i aktach kanibalizmu.
Inna koncepcja zakłada, że przyczyną kłopotów żywnościowych i wyginięcia lasów był nadmierny rozwój populacji szczura polinezyjskiego.
Dziś na wyspie istnieje Park Narodowy Rapa Nui, a odwiedzający wyspę turyści wciąż mogą podziwiać 887 moai, stanowiących najbardziej znane osiągnięcie Polinezyjczyków.
pl.wikipedia.org/wiki/Wyspa_Wielkanocna
